ধৰ্ম মানে সহজ অৰ্থত ন্যায়।

ধৰ্ম মানে সহজ অৰ্থত ন্যায়। ধাৰ্মিক মানে কেৱল পূজা বা উপাসনা কৰা মানুহক নুবুজায়।

 মহাভাৰতৰ বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ চৰিত্ৰ যুধিষ্ঠিৰক ধৰ্মৰাজ বুলি কোৱা হয়। ইয়াৰ দ্বাৰা যুধিষ্ঠিৰক কেৱল পূজা বা উপাসনা কৰা ব্যক্তি বুলি কোৱা নাই। ধৰ্মৰাজ বিশেষণেৰে যুধিষ্ঠিৰক এজন ন্যায় পৰায়ন ব্যক্তি হিচাপেহে বুজোৱা হৈছে। যিজনে কাৰো অন্যায় নকৰে তেৱেঁই প্ৰকৃত ধাৰ্মিক।

সৰুতেই নৈতিক চৰিত্ৰ গঠন কৰিবলৈ মা-দেউতা বা জ্যেষ্ঠসকলে কোৱা মনত পৰে "বাবা, সদায় ধৰ্মত চলিবি, ভগৱানে তোক সহায় কৰিব "। এই কথাষাৰেৰে মোক নিশ্চয় পূজা বা উপাসনা কৰাৰ কথা কোৱা নাছিল। কৈছিল ন্যায়ৰ পথত সদায় চলাৰ কথা।

আচলতে ন্যায়ৰ পথেই ধৰ্মৰ পথ। ভগৱান নামৰ যি শক্তিক আমি বিশ্বাস কৰোঁ সেই শক্তিৰ আশীৰ্বাদ কেৱল ন্যায়ৰ পথৰেহে সম্ভৱ।

পূজা- পাতল এইবোৰ হ'ল আমাৰ সংস্কৃতিত সন্নিৱিষ্ট হৈ থকা কেতবোৰ পালনীয় আচৰণ। আমি যি সংস্কৃতিত লালিত-পালিত হৈছো, সেই সংস্কৃতিৰ উমৈহতীয়া বিশ্বাসেৰে আমি ভগৱান নামৰ শক্তিটোক আমাৰ সুখৰ বাবে ধন্যবাদ আৰু আমাৰ দুখবোৰৰ পৰা পৰিত্ৰাণ বিচাৰি পালন কৰা আচৰণবোৰকেই আমি পূজা বুলি কওঁ । নিজস্ব বিস্বাস আৰু পাৰিপাৰ্শ্বিকতাৰ প্ৰভাৱ অনুসৰি আমাৰ উপাসনা পদ্ধতি ভিন্ন হব পাৰে। কিন্তু উদ্দেশ্য একেই। "দুখবোৰৰ পৰা পৰিত্ৰাণ আৰু সুখবোৰৰ বাবে ধন্যবাদ।"

মোৰ ক্ষুদ্ৰ মগজুৰে মই এনেদৰেই ভাৱো।